Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

an invasion

  • 1 adventus

        adventus ūs (gen. adventi, T.), m    [ad + BA-, VEN-], a coming, approach, arrival: meus, S.: legionum, Cs.: nocturnus ad urbem: in urbem sociorum: consulis Romam, L.: nisi eius adventus appropinquasset, N.: Huius in adventum horrere, at the prospect of his coming, V.: adventum pedum audire, the approaching tramp, V.: lenire (malorum) adventum, alleviate them: mali.
    * * *
    arrival, approach; visit, appearance, advent; ripening; invasion, incursion

    Latin-English dictionary > adventus

  • 2 Āius

        Āius ī, m    [aio], the speaker; in full, Aius Locutius, L., or Aius Loquens, C.; a deity supposed to have notified the Romans of a coming invasion by the Gauls.

    Latin-English dictionary > Āius

  • 3 excursiō

        excursiō ōnis, f    [1 CEL-], a running out, running forth. (oratoris) moderata eaque rara, i. e. a stepping forwards. — A sally, excursion, inroad, invasion, expedition: equitatūs: ex oppido, Cs.: finīs ab excursionibus tueri: oram infestam excursionibus facere, L.—Fig., an outset, opening: prima orationis.
    * * *
    running forth; sally

    Latin-English dictionary > excursiō

  • 4 excursus

        excursus ūs, m    [1 CEL-], a running out, running forth, excursion: excursūsque brevīs temptant (apes), V.— A sally, charge, inroad, invasion: militum, Cs.: subiti, Ta.
    * * *
    running forth, onset, charge, excursion, sally, sudden raid

    Latin-English dictionary > excursus

  • 5 īn-ferō

        īn-ferō intulī, inlātus    (ill-), īnferre, to bring in, introduce, bring to, carry in: nihil pati vini inferri, be imported, Cs.: peregrinos pecunia mores Intulit, introduced, Iu.: pedem, make an entrance: huc pedem, H.: gressūs, V.: illum in equum, set upon, Cs.: Scipio lecticulā in aciem inlatus, L.: deos Latio, V.: rates arvis, V.: Ignem gentibus, H.: scalas ad moenia, set against, L.—To bring for burial, bury, inter: alienum.—To bring against, direct, wage, throw upon: hostibus inlatus, Ta.: se stupentibus Romanis, L.: an manu stipata Inferar? V.—Freq. in phrases, with signa, arma, bellum, gradum, or pedem, to make an attack: conversa signa in hostīs inferre, wheel about and attack, Cs.: trepidantibus inferunt signa Romani, L.: signa patriae urbi: signa inferri iubet, N.: arma in Italiam, invade, N.: pedem, advance, L.: bellum, make war upon: bellum inferre... inlatum defendere, invade... repel invasion, Cs.: bellum contra patriam: arma, begin hostilities, L.—With se, to betake oneself, repair, go into, enter, present oneself: se ipse inferebat: Talis se infert, marches, V.: hostem regi se, V.: mediam se matribus, V.: se in periculum capitis, expose oneself: se in mediam contionem, L.—Of fire, to throw upon, apply, set: aggeri ignem, Cs.: tectis et templis ignīs inferre conati sunt.—To offer, sacrifice, render: Anchisae honores, V.—In an account, to give in, enter: sumptum civibus: rationes falsas.—Fig., to bring forward, adduce, introduce, produce, make, excite, occasion, cause, inflict: iniuriam, Cs.: in re severā sermonem: mentionem, mention, L.: alius aliā causā inlatā, alleging various pretexts, Cs.: iniuriis in socios inferendis: periculum civibus: sibi dedecus, O.: mors inlata per scelus īsdem: pestilentiam agris, L.: impeditis volnera, wound, Cs.: aliis proditionis crimen.—To conclude, infer, draw an inference.

    Latin-English dictionary > īn-ferō

  • 6 inruptiō (irr-)

        inruptiō (irr-) ōnis, f    [RVP-], a breaking in, invasion, incursion: armatorum in domum: etiamsi inruptio facta nulla sit.

    Latin-English dictionary > inruptiō (irr-)

  • 7 introitus

        introitus ūs, m    [intro+I-], a going in, entering, entrance: militum, Cs.: non introitu quempiam prohibere.—An entrance, passage: ad omnes introitūs, quā adiri poterat: omnes introitūs erant praeclusi, Cs.: aedis, N.: macelli, Iu.—A beginning, introduction, prelude: fabulae: defensionis.
    * * *
    entrance; going in, invasion

    Latin-English dictionary > introitus

  • 8 invasio

    attack; invasion

    Latin-English dictionary > invasio

  • 9 incursio

    clash, collision / attack, raid, foray, invasion

    Latin-English dictionary of medieval > incursio

  • 10 aerarius

    aerārĭus, a, um, adj. [aes].
    I.
    That pertains to or is made of copper, bronze, etc.:

    aerarium metallum,

    a copper-mine, Vitr. 7, 9; Plin. 33, 5, 26, § 86;

    fornaces,

    smelting-furnaces, id. 11, 36, 42, § 119:

    fabrica,

    the preparation of copper, id. 7, 56, 57, § 197 faber, a coppersmith, id. 34, 8, 19, 6, § 61 (also aerarius alone; v. below).—
    II.
    Of or pertaining to money:

    propter aerariam rationem non satis erat in tabulis inspexisse quantum deberetur,

    on account of the standard of coin, Cic. Quint. 4:

    hinc dicuntur milites aerarii, ab aere quod stipendia facerent,

    Varr. L. L. 5, § 181 Müll.: tribunus, who superintended disbursements of the public treasury: aerarii tribuni a tribuendo aere sunt appellati, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.;

    or, acc. to Varr.: ab eo, quibus attributa erat pecunia, ut militi reddant, tribuni aerarii dicti,

    Varr. L. L. 5, § 181 Müll.; v. tribunus.—Hence, subst.: aerārĭus, i, m.
    1.
    (Sc. faber.) One who works in copper, etc., a coppersmith:

    in aerariorum officinis,

    Plin. 16, 6, 8, § 23:

    aerariorum marculi,

    Mart. 12, 57, 6; so Inscr. Orell. 4140.—
    2.
    (Sc. civis.) A citizen of the lowest class, who paid only a poll-tax (aera pendebat), and had no right of voting. Other citizens, upon the commission of great crimes, were degraded by the censors into this class, and deprived of all previous dignities. (Cf. Gell. 4, 12 and 29; Drak. ad Liv. 24, 18, 6;

    Smith's Dict. Antiq., and Nieb. Röm. Gesch. 2, 63 and 452.) Referre aliquem in aerarios,

    Cic. Clu. 43. eximere aliquem ex aerariis, id. de Or. 2, 66 ext.; Liv. 24, 18:

    omnes, quos senatu moverunt, quibusque equos ademerunt (censores) aerarios fecerunt et tribu moverunt,

    id. 42, 10 al. —
    B.
    aerārĭa, ae, f.
    1.
    (Sc. fodina, like argentaria and ferraria, Liv. 34, 21:

    auraria,

    Tac. A. 6, 19 al.) A mine:

    multis locis apud eos (sc. Aquitanos) aerariae structuraeque sunt,

    Caes. B. G. 3, 21 Herz. —
    2.
    (Sc. officina.) A smelting or refining house, Varr. L. L. 8, 33.—
    3.
    (Sc. fornax.) A smelting-furnace, Plin. 34, 13, 33, § 128.—
    C.
    aerārĭum, i, n. (sc. stabulum), the place in the temple of Saturn at Rome, where the public treasure was kept, the treasury: to tamieion, to koinon: Aerarium sane populus Romanus in aede Saturni habuit, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.; cf. Plin. Pan. 92:

    referre pecuniam in aerarium,

    Cic. Agr. 2, 27 (for which deferre is often used in Liv. q.v.):

    dare alicui pecuniam ex aerario,

    id. Verr. 2, 3, 70.—Also for the public treasure or finances:

    C. Gracchus, cum largitiones maximas fecisset et effudisset aerarium,

    Cic. Tusc. 3, 20, 48, Nep. Arist. 3, 1; id. Att. 8.—In the time of the emperors the aerarium (public treasure) was distinguished from fiscus (the wealth of the emperor):

    bona Sejani ablata aerario, ut in fisco cogerentur,

    Tac. A. 6, 2; Plin. Pan. 36, Suet. Vesp. 16;

    v. fiscus. In the treasury the public archives were kept: factum senatus consultum, ne decreta patrum ante diem decimum ad aerarium deferrentur,

    Tac. A. 3, 51; cf. id. ib. 13, 28; Suet. Aug. 94; id. Caes. 28;

    and also the standards: signa ex aerario prompta,

    Liv. 4, 22.—The Quaestores aerarii (under Augustus and his immediate successors the Praetores) presided over the aerarium, with whom the Tribuni aerarii were associated as assistants; cf.

    Quaestor and Tribunus.—The aerarium contained also a fund, established after the invasion of Gaul, and augmented by the immense booty acquired in the wars with Carthage, Macedonia, Corinth, etc., as well as by the tribute of the manumissi, which could be used only in cases of extreme public necessity, hence with the epithet sanctius,

    Caes. B. C. 1, 24:

    aurum vicesimarium, quod in sanctiore aerario ad ultimos casus servaretur, promi placuit,

    Liv. 27, 10; cf. Cic. Att. 7, 21; id. Verr. 2, 4, 63 (of the Syracusans). Hence trop., Quint. 10, 3, 3:

    aerarium militare, destined by Aug. for defraying the expenses of war,

    Tac. A. 1, 78; Suet. Aug. 49; Plin. Pan. 92, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aerarius

  • 11 detono

    dē-tŏno, ŭi, 1, v. n.
    I.
    To thunder down, to thunder.
    A.
    Prop.:

    hic (sc. Juppiter) ubi detonuit,

    Ov. Tr. 2, 35.—
    B.
    Trop., to thunder forth, express in thundertones, to storm (freq. in Florus):

    captis superioribus jugis in subjectos detonuit,

    Flor. 1, 17, 5;

    of Hannibal's invasion of Italy,

    id. 2, 6, 10 al.:

    adversus epistolam meam turba patricia detonabit,

    Hier. Ep. 47:

    haec ubi detonuit,

    Sil. 17, 202;

    of lofty poetry,

    Stat. Silv. 2, 7, 65.—
    II.
    To cease thundering; so only trop., to cease raging: Aeneas nubem belli, dum detonet omnis, sustinet, * Verg. A. 10, 809 (bellantum impetum sustinet, donec deferveat, Serv.):

    ira,

    Val. Fl. 4, 294:

    dicendi vitiosa jactatio,

    Quint. 12, 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > detono

  • 12 diluvies

    dīlŭvĭes, ēi, f., also dīlŭvĭum, ii, n., and dīlŭvĭo, ōnis, f. [diluo], lit., a washing away of the earth; hence,
    I.
    Transf., an inundation, flood, deluge (in all three forms only poet. and in post-Aug. prose; yet in Seneca, Quaestt. Natt., diluvium stands for the general deluge; v. infra, b).
    (α).
    Diluvies, Lucr. 5, 255; 6, 292; Hor. C. 3, 29, 40; 4, 14, 28; Plin. 9, 4, 3, § 8.—
    (β).
    Diluvium, Verg. A. 12, 205; Ov. M. 1, 434; Sen. Q. N. 3, 27; 29; Plin. Ep. 8, 17; Flor. 4, 2, 3; cf. Vulg. Matt. 24, 38 al.—
    (γ).
    Diluvio, Censor. 18 med.; Tert. Anim. 46.—
    II.
    Trop.:

    diluvio ex illo tot vasta per aequora vecti,

    desolation, destruction, Verg. A. 7, 228 (ex illa vastitate, Serv.), a deluge of invasion, Val. Fl. 6, 394.

    Lewis & Short latin dictionary > diluvies

  • 13 excursio

    excursĭo, ōnis, f. [excurro], a running out or forth.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    status (oratoris) erectus et celsus: excursio moderata eaque rara,

    a stepping forwards, Cic. Or. 18, 59; so,

    nec vultu nec manu nec excursionibus nimius,

    Quint. 1, 11, 3:

    an intentione rei familiaris obeundae crebris excursionibus avocaris?

    excursions, Plin. Ep. 1, 3, 2:

    longinquae aut breves,

    Dig. 33, 1, 13 fin.
    B.
    In partic., milit. t. t., a sally, onset, attack; an excursion, inroad, invasion:

    crebras ex oppido excursiones faciebant,

    Caes. B. G. 2, 30, 1:

    copiae, quibus fines suos ab excursionibus hostium et latrociniis tueretur,

    Cic. Deiot. 8, 22:

    equitatus,

    id. de Imp. Pomp. 6, 16:

    via excursionibus barbarorum infesta,

    id. Prov. Cons. 2, 4; cf.:

    oram maris infestam regiae naves excursionibus crebris faciebant,

    Liv. 37, 14, 3; 30, 11, 6; 30, 8, 4; 37, 38, 9 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: relinquendae erunt vacuae tabellae, in quibus libera adiciendo sit excursio. free room or play for insertions, Quint. 10, 3, 32:

    ne qua ex ea narratione fiat excursio,

    digression, id. 4, 2, 103.—
    B.
    In partic. (acc. to I. B.), outset, commencement of a speech:

    sed haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio,

    Cic. Div. 2, 10, 26:

    prooemium, proxima huic narratio: propositio post hanc, vel ut quibusdam placuit, excursio,

    Quint. 2, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > excursio

  • 14 excursus

    1.
    excursus, a, um, Part., from excurro.
    2.
    excursus, ūs, m. [excurro], a running out or forth (rare; not in Cic.; cf. excursio).
    I.
    Lit.:

    excursusque breves tentant (apes),

    excursions, Verg. G. 4, 194:

    avium,

    Sol. 20, 3; cf.

    the outflow of water,

    Plin. Ep. 4, 30, 8.—
    2.
    In partic., in milit. lang. (like excursio, I. B.), a sally, charge, onset, attack; an inroad, invasion: excursus militum, * Caes. B. C. 3, 92, 2:

    rari,

    Tac. G. 30:

    subiti,

    id. Agr. 20: navigiorum, Auct. B. Alex. 19, 2.—
    B.
    Transf., of localities, a projecting, projection:

    promontorium vasto excursu,

    Plin. 6, 2, 2, § 6:

    ad Pyrenaei montis excursum,

    id. 4, 17, 31, § 105.—
    II.
    Trop., a digression in speaking:

    hae (egressiones) per totam causam varios habent excursus, ut laus hominum locorumque, etc.,

    Quint. 4, 3, 12;

    opp. opus ipsum,

    Plin. Ep. 5, 6, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > excursus

  • 15 incessus

    incessus, ūs, m. [incedo], a going, walking, pace, gait.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    status, incessus, sessio, accubitio, vultus, oculi, manuum motus teneant illud decorum,

    Cic. Off. 1, 35, 128; cf. id. Or. 18, 59:

    citus modo, modo tardus,

    Sall. C. 15, 8:

    fractus,

    effeminate, unmanly, Quint. 5, 9, 14; cf.:

    in incessu mollior,

    Ov. A. A. 3, 306:

    incessus Seplasia dignus,

    Cic. Pis. 11, 24:

    erectus,

    Tac. H. 1, 53:

    omnibus animalibus certus et uniusmodi incessus est,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    vera incessu patuit dea,

    Verg. A. 1, 405:

    incessum fingere,

    Cic. Fin. 2, 24, 77; id. Cael. 20, 49:

    qui vultu morbum incessuque fatetur,

    Juv. 2, 17:

    tot hominum jumentorumque incessu dilapsa est (nix),

    the tread, trampling, Liv. 21, 36, 6:

    pulvis velut ingentis agminis incessu motus apparuit,

    id. 10, 41, 5.—Of a threatening approach (cf. B. infra):

    sacerdotes eorum facibus ardentibus anguibusque praelatis incessu furiali militem Romanum insueta turbaverunt specie,

    Liv. 7, 17, 3.—In plur., Ov. M. 11, 636 —
    B.
    In partic. (acc. to incedo, I. B.), a hostile irruption, invasion, attack (very rare, except in Tacitus):

    Parthorum,

    Tac. A. 12, 50:

    primo incessu solvit obsidium,

    id. ib. 4, 24; 2, 55; 3, 74. —
    * II.
    Transf., concr., an entrance, approach:

    incessus hostis claudere,

    Tac. A. 6, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > incessus

  • 16 invasio

    invāsĭo, ōnis, f. [invado], an attack, invasion (post-class. for incursio, aggressio), Symm. Ep. 10, 41 (48).

    Lewis & Short latin dictionary > invasio

  • 17 irruptio

    irruptĭo, ōnis, f. [irrumpo], a breaking or bursting in, an irruption.
    I.
    In gen.:

    irruptionem facere in popinam,

    Plaut. Poen. prol. 42:

    ferarum,

    Plin. Pan. 81:

    belli,

    Flor. 2, 12, 5:

    luminis,

    Pall. 10, 17:

    aquarum,

    Sen. Q. N. 3, 30, 5.—
    II.
    Esp., as milit. t. t., an invasion, incursion, sally:

    hostis,

    Suet. Tib. 6:

    etiamsi irruptio facta nulla sit,

    Cic. de Imp. Pomp. 6, 15: Gallorum, Aug. Civ. Dei, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > irruptio

  • 18 pervasio

    pervāsĭo, ōnis, f. [pervado], an invad ing, invasion (late Lat.): rerum alienarum pervasio, Salv. Gub. Dei, 5, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pervasio

См. также в других словарях:

  • invasion — [ ɛ̃vazjɔ̃ ] n. f. • 1160; bas lat. invasio, de invadere → envahir 1 ♦ Pénétration belliqueuse et massive des forces armées d un État sur (le territoire d un autre État). ⇒ occupation. L invasion du Koweit par l Irak. ♢ Spécialt Migration… …   Encyclopédie Universelle

  • Invasion (militaire) — Invasion (action militaire) Pour les articles homonymes, voir Invasion. Une invasion est une action militaire qui menace directement l autonomie d une nation ou territoire. Une invasion est souvent opposée à la résistance par les autochtones. Les …   Wikipédia en Français

  • Invasion du Panama par les Etats-Unis d'Amérique — Invasion du Panamá par les États Unis ██████████ …   Wikipédia en Français

  • Invasion du Panamá par les États-Unis — ██████████ …   Wikipédia en Français

  • Invasion of Poland — Part of World War II …   Wikipedia

  • Invasion du Panama par les États-Unis — Invasion de Panama Des soldats de la 7e Division d infanterie (légère) se préparent à prendre La Comandancia dans le quartier El Chorrillo de Panama City, Décembre 1989. Informations …   Wikipédia en Français

  • Invasion de la Tchécoslovaquie par le Pacte de Varsovie — Unité d artillerie du pacte de Varsovie en Tchécoslovaquie, 1968. Informations générales Date …   Wikipédia en Français

  • Invasion literature — (or the invasion novel) was a historical literary genre most notable between 1871 and the First World War (1914). The genre first became recognizable starting in Britain in 1871 with The Battle of Dorking , a fictional account of an invasion of… …   Wikipedia

  • Invasion in der Schweinebucht — Teil von: Kalter Krieg Lage der Schweinebucht (Playa Girón) auf Kuba …   Deutsch Wikipedia

  • Invasion of Dagestan (1999) — Part of Second Chechen War[dubious – discuss] Date …   Wikipedia

  • Invasión Brasileña de 1864 — De izquierda a derecha y de arriba a abajo: Coronel Leandro Gómez a la izquierda y parte de sus tropas; soldados al servicio del Presidente de la República Atanasio Cruz Aguirre durante el Sitio de Paysandú; vista general d …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»